بعضی از آدمها طور قشنگی در گیر نشانه ها میشن
یه جور دلچسبی یه چیزایی رو به یه چیزایی ربط می دن
دیشب که از یه روز خوبم براش تعریف کردم و همین طوردر مورد اولین تغییر در حال اتفاق
بلافاصله گفت اون بامبویی که بهمون داده بودی تمام این مدت تو آب بود و تو این دو سال یه سانت هم رشد نکرده بود همون طور مثل روزی که تو گلدون دادیش بهمون مونده بود، بی حرکت ، بی تغییر.
می گفت هفته پیش برش داشتم و کاشتمش تو خاک. می گفت تو این چند روز جون گرفته و امروز که نگاهش کردم دیدم دو تا برگ کوچولو داده.......
خدایا نذار این بی حوصلگی دورم کنه از عزیزانم
نذار که دلشون برنجه ازم
چرا حتی نمی تونم نیم ساعت اون طور که می دونم دلشون می خواد باهاشون حرف بزنم
چرا این بی حوصلگی که می دونم ته دلشون رو، ته دلش رو ، می رنجونه از تو صدام ،از تو حرفهام نمیره !!!!
شاید نا خودآگاه از بی خبریی که از وضعیتم دارن (که خواست خودم هم بوده) لجم رو در میاره و همین باعث میشه که این همه سرد و تلخ باشم ، اینقدری که همه تلاشم هم نتونه یه رد شاد بندازه تو صدام...
چرا این همه از دعای خیر شنیدن بدم میاد؟ چرا این قدر به نظرم مسخره است!!! این ان شالله گفتن ها چقدر حالم رو بد می کنه.....
اگه کسی تو ماه اکتبر بخواد به نیوزیلند ( شهر اوکلند ) سفر کنه و دنبال برنامه خوبی برای پر کردن روزهاش باشه حتما بهش توصیه می کنم یکی دو روز بذاره و فقط تو خیابونهای اینجا راه بره ،همین !
این همه گل ،این همه تنوع گل و گیاه معرکه اس
دیروز تو یه مسیر طولانی با این که حواسم نبود و تو عالم فکر و خیال چرخ میزد ولی چشم و روحم کار خودشون رو می کردن
چشم این همه گل رنگارنگ و جورواجور رو که زیر اون بارون تند صد برابر خوشگل تر شده بودن رو میدید و روح هی تازه تر و تازه تر می شد
شب های هجر را گذراندیم و زنده ایم
مارا به سخت جانیِ خود این گمان نبود...
فردا شش ماه میشه که دارم میرم سرِ این کار....
خودم هم نمی دونم چطور تونستم دوام بیارم ! تمرکز رو جنبه های مثبتش اصلا زورِ غلبه به تلخیِ جنبه های تلخش رو نداره
قدرت روحی خودم و قدرت اجبار شاید کلید دوام آوردنه ....
امروز داشتم سررسید پارسال رو ورق می زدم ،دنبال یه یادداشت بودم .چشمم افتاد به لیستی که از ماه ها نوشته بودم تا بعد تموم شدنشون روشون خط بکشم .روزهارو میشمردم برای اسفند ماه که برم ایران بعد از چند ماه خط زدن یادم رفت وجودِ این لیست .اسفند پارسال که هیچ، به اسفند امسال هم امیدی ندارم
اسفند سالِ بعد ؟؟؟