شاه می بخشه ، شاه قلی نمی بخشه

برای دانشگاه که ثبت نام کردم، بعد از تایید شدن برنامۀ درخواستی ام بلافاصله آدرس ایمیلی برایم تعریف شد و ایمیل مربوط به تمام اتفاقات ریز و درشت برایم فرستاده شد ،زمانی که برنامه را از ترم اول به ترم دوم منتقل کردم هیچ کدام از دسترسی های اینترنتیِ سِت شده قطع نشد و روال فرستاده شدن ایمیلها هم برقرار ماند و من کماکان در جریان تمام اتفاقات قرار می گیرم، از کنفرانسها و جلسات برگزار شده توسط گروههای صنعتی تا زمان بندی شستن شیشه های فلان ساختمان یا خراب شدن آسانسور بهمان ساختمان و تمام اینها در حالی است که از طرف من هنوز یک دلار هم به دانشگاه پرداخت نشده 

این نحوه برخورد با یک دانشجوی احتمالی است از طرف خود دانشگاه

 و اما هم زمان برای یک گروه فیسبوکی (دانشجویان ایرانی دانشگاه اوکلند ) هم درخواست عضویت فرستادم و به سوالهای فرمِ درخواست عضویت پاسخ دادم

و اما نتیجه ؟ هیچ !!

هنوز در حالت پندیگ هستم که هویت ،صلاحیت وحقانیتم برای ادمین های گروه احراز بشود ،شاید درحال بررسی صحت ادعای من و تبادل اطلاعات با مسوولین دانشگاه هستند و یا منتظر نتیجه پلیس چِک !!! که اینها هم قاعدتا اینقدری زمان نمی برد!!!  

دیگر به این نتیجه رسیدم  این هم نمونه ای نچسب از سندروم خودمهم پنداری ایرانی است که روشهای نخ نمایی چون معطل گذاشتن دیگران از نشانه های بارز آن است

این است که امروز درخواستم را لغو کردم که نهایتا رسیدن به جواب سوالی در مورد درس و کلاس به درگیر شدن با این همه ادا و اطوار نمی ارزد...