یکی دوهفته به برگشتنم مونده بود که برنامه شون جور شد وبرای دیدنم اومدن خونه مامان و بابا

هوا سرد بود ،زمستون چند روزی بود که یادش افتاده بود خودی نشون بده 

با شال و کلاه و ژاکت و پلیور و یه گلدون سیکلمه خوشگل رسیدن 

زیر کاپشن گرم و نرمش یه ژاکت خیلی قشنگ پوشیده بود، از اون طرح هایی که خیلی دوست دارم 

گفتم ژاکتت چه قدر خوشگله عمو. دیدم بلند شد و ژاکتش رو درآورد و داد بهم و گفت بیا مال تو ،از من انکار و از اون اصرار، بالاخره ژاکت شد مال من. 

بعدش تا بعد از ظهر همه اش خنده و شوخی بود و خاطره گفتن 

موقع رفتن ،کفشش رو که  می پوشید گفتم کفشت چه شیکه عمو ! به مامانم گفت خانوم یه دمپایی واسه من بردار بیار ....خندیدیم

خداحافظی کردیم ،آرزوهای خوب کردیم ،رفتن... 

حالا اون ژاکت توی کمدم روی چوب رختی آویزونه ،منتظرم که هوا سرد بشه و بپوشمش 

حالا اون ژاکت شده یه یادگاری عزیز 

یه یادگاری از کسی که فکر نمی کردم اینقدر ناگهانی و زود بره ....