همین طوری از اینجا 2

همون پسر عزیزی که اون دفعه براش سوال پیش اومده بود که آیا من نیوزیلندی هستم یانه ، عشقش اینه که در زمینه ندانسته های زبان به من کمک کنه ،هر بار که ( دو سه باری )  ازش چیزی می پرسم با ذوق می گه می خوای یاد بگیری ؟ ( پس نه ! آخه چه دلیل دیگه ای می تونه داشته باشه پرسیدن ؟ ) و من هم می گم آره و بعد کلی از این مساله خوشحال میشه !!!

اون روزی تلفنی با یکی صحبت کرده بودم و قرار شد یه فرمی رو پر کنم و یکی از مواردی که باید می نوشتم اسم طرف بود و اسمش هم از قضا اسم بسیار ساده جیمز بود ولی فقط برای اطمینان نوشته رو بهش نشون دادم و گفتم این املای جیمز درسته ؟ گفت می خوای یاد بگیری ؟ !!! گفتم نه !  فقط می خوام اسم مردم رو درست بنویسم 

گفت پس شما تو اسماتون جیمز ندارین 

گفتم ( البته تو دلم ) آره پسر گلم فقط این یکی اسم رو نداریم ما !

* املای صحیح اسمها و حتی درست شنیدنشون هم حکایتی هست واسه خودش (درست تلفط کردنش  پیشکش) من خودم به شخصه تو کتابها به اسمها و املاهاشون زیاد دقت نمی کردم. بگذریم که نابغه های کتب درسی  تو کتابهای  زبان  به جای استفاده از اسمهای متداول در کشورهای  انگلیسی زبان ،مطالب رو در مورد خانواده آقای امینی !!! می نوشتن.

خلاصه اسمهایی که همشون فلیپ و دیوید ومگان و رز و پل و....نیستن گاهی صدا کردنِ درستِ طرف رو هم سخت می کنه ،البته که عادت دارن که اسمهاشون چپ و چول تلفظ بشه ( همون طوری که ما عادت می کنیم) ولی کلا آشنایی با اسامی کشور مقصد هم چیز بدی نیست. 

من هنوز نمی تونم بعد سه ماه یه اسمی مثل Alison یا Condice رو درست و مثل خودشون بگم... اصلا اونطوری که نوشته می شن خونده نمی شن اصلاااا