راست می گم واقعا اینطوری بود
اون روزی تو اتوبوس تو موقع برگشت یهو یه حال و هوای خوبی پیدا کردم یه حس آشنا انگاری سر و کله اش پیدا شده بود که نا خودآگاه، ته ذهنم رو آروم می کرد.
فکر کردم شاید این حس ملس به خاطر بارون و خنکی هواست یا شاید هم هوایِ تاریک پاییزی موقع برگشت به خونه ( همیشه این حس رو خیلی دوست داشتم )
بعد دیدم نه اینها نیست اینها که خیلی از اوقات هستن ،امروز یه چیز تازه اضافه شده به اینها
با یه کم دقت به دور و اطراف دیدم که تو راه بندون موندم و این معطلی و تو شلوغی موندن و ترافیک و چراغ ترمز ماشین هاست سر منشا این حسِ آشنایِ آرامش بخش !!!! 
ماتاریکی
ساکنین اصلی نیوزیلند ،مائوریها ، شروع سال جدیدشون درست برعکس ماست. اینها آغاز زمستون رو شروع سال نو می دونن و جشن می گیرن و چیزی که معیار این آغازه با کمی تفاوت در قبایل مختلف ، طلوع دسته ای از ستاره هاست (هفت ستاره ) که در زبان مائوری بهش می گن Mataariki ( که سال نو مائوری هم به همین اسم نامیده میشه)
برای بعضی شروع سال نو هم زمان با اولین طلوع این ستاره هاست در این سرزمین و برای بعضی دیدن اولین ماه کامل بعد از طلوع این ستاره ها
در مورد Mataariki هم ظاهرا هر قبیله ای برای خودش قصه و افسانه ای داره
معروف ترینش اینه که در ابتدا فقط تاریکی بوده و شب و در این تاریکی دو موجود به هم نزدیک می شن و از این نزدیکی فرزندانی متولد می شن که همون خدایان مائوری هستن
تا مدتی همه چی خوب و رو به روال بوده تا اینکه بچه ها از بودن در تاریکی و فضای محدود خسته می شن و تصمیم می گیرن پدر و مادرشون رو از هم جدا کنن و به این ترتیب پدر رو (Ranginui) به سمت آسمون هل میدن و مادر (papatuanuku) رو به سمت زمین.
پدر از این جدایی خیلی ناراحت میشه و شروع به گریه می کنه که اشکهاش همون بارونه و یکی از بچه ها (Ariki) ، خدای باد ،هم که با این جدایی مخالف بوده خیلی ناراحت و عصبانی میشه و شروع به گریه می کنه و اشکهاش رو که به صورت آذرخش بوده توی آسمون رها می کنه که این اشکها ( بعضی هم می گن چشمهاش ) همون ستاره های ماتاریکی هستن .
حالا پاپا ،مادر زمینه و اونه که به همه چی حیات میده و رنگی هم پدر آسمون و اون ستاره هم اشکها یا چشمهای پسرشون آراکی که دیدنشون آغاز سال نو مائوریه و زمانی برای جشن ،یاد کردن از در گذشتگان سال رفته و شکرگزاری بابت نعماتی که آسمان و زمین و دریا ارزونی کرده ...
سال بعد به شرط حیات می رم برای دیدن مراسمشون. مراسم موقع طلوع آفتاب در یک تپه ای برگزار میشه که از اینجا یه کم دوره
از خوبهای روزگار
ممنون بابت حرفهای خوبت
که همیشه تازه هستن و همیشه حالم رو خوب کرده
ممنون بابت این همه حس مثبتی که به من داری و بهم منتقل می کنی
دیشب داشتم فکر می کردم کاشکی می شد و حرفهات رو ضبط می کردم و بارها و بارها گوش می کردمشون
اگه یه وقت تونستی برام حرف بزن و ضبط کن و بفرست تا گوش بدم بهشون وقتی انرژیم ته می کشه ،وقت اون حالهای بد...
خیلی خوبن ،خیلی مورد نیازن ،کانه مسّکِن دوز بالا ...
*روم نشد تلفنی بگم، ولی اگه تونستی این کارو بکن