حس آدمها به آدمهای دیگه مثل غنچه می مونه ،مراقبت می خواد ،رسیدگی می خواد ،نور و نوازش می خواد برای باز شدن ،رشد کردن ، بزرگ شدن و گل کردن
ولش که کنی ،ولش که کنن همون طوری بسته ،همون طوری باز نشده یا نیمه باز شده می خشکه و بعد یه مدتی هم جدا میشه از ساقه و میفته ، انگاری که نبوده از اول ....
البته همه چیز نیاز به مراقبت داره بویژه حس و حال خوب
ولی یه چیزهایی هیچ وقت از بین نمیره و فقط گاهی مثل جوانه های زیر برف منتظر اندک نور و گرماست با کوچکترین گرمایی کاملا برمیگرده و مثل روز اولش میشه .