آدم به امید زنده اس .نه، آدمِ بدونِ امید هم زنده اس ولی زندگی نمی کنه ،زندگیش گرم نیست، به اندازه کافی روشن نیست .باید یه کاری کنه ،یه راهی پیدا کنه تا اون امید رفته زیر خاکستر، اون امید سرد شده دوباره گُر بگیره و روزاشو گرم کنه تا شعله بکشه و بهش انرژی بده برای گذری خوب از این روزای ...
صفت این روزاشو بی خیال.....
امید که برگرده ،همه چی همون میشه که باید بشه
این که بعله... ولی اینکه چجوری آدم امید رو توی دلش زنده کنه این مهمه که خیلی هم مشخص نیست.
نیچه میگفت: امید خطرناک ترین چیزه...
مرا امید وصال تو زنده میدارد
وگرنه هر دمم از هجر توست بیم هلاک
...