تجربه دکتر رفتنو که نوشتم تجربه آرایشگاه رو هم بنویسم
آرایشگاهی هم که رفتم کلهم اجمعین ایرانی بودن ،یعنی هم صاحب آرایشگاه و هم تمام آرایشگرها
بعضیا معتقدن که خوب نیست آدم برای همه کار دنبال نفر ایرانی و هم زبون باشه ،البته که من هم از معتقدین شدید محصور نشدن در جمعهای هم وطنی در یک کشور دوم هستم، ولی خوب اینی که آدم سلامت و شکل و قیافش رو ریسک کنه برای راه افتادن زبان چندان منطقی نیست ! به نظر من دکتر و آرایشگاه و خیاط باید آدمایی باشن هم زبون و مهمتر هم فرهنگ
بگذریم ،تجربه کوتاه کردن مو و برداشتن ابرو توی فضای باز و نه پشت درهاو دیوارهای بسته، تجربه جدیدی بود که البته این روزها اینقدر فکر من مشغوله که همون موقع یادم نیست حواسمو بیشتر بدم به اتفاقایی که داره میفته، ولی خوب جالب بود یه جا باشی بر خیابون نه تو دل ساختمون و هزار تا لا و لو ،یه خانومی موهای تورو کوتاه کنه تو دو تا صندلی دیگه هم دو تا آقا که معلوم نیست کجایین موهاشونو کوتاه کنن ،همسرتم اون وسط بیاد و راحت بشینه و برای اولین بار پروسه آرایشگاه رفتن و مو کوتاه کردن خانومشو ببینه ، اون آقایون دیگه هم سرشون به کار خودشون باشه و ریشه هیچ دین و مذهبی هم سفت و شل نشه این وسط !
دیروز تجربه اولین مراجعه به پزشک را در اینجا داشتم. از اونجایی که مورد من احتیاج به توضیح مفصل و درک شرایط توسط پزشک محترم را داشت یک دکتر ایرانی را به عنوان جی پی انتخاب کردم .
این جا همه باید یک دکتر عمومی ( GP ) را به عنوان دکتر خودشون انتخاب کنن و بعد از اون، تمام کارهای پزشکی از طریق این پزشک انجام میشه ،یعنی نمیشه همینطور سرو انداخت پایین و رفت مثلا سراغ متخصص .دکتر عمومی باید شمارو معرفی کنه به متخصص مزبور در صورت نیاز.
دکترها هم یا در مراکز درمانی هستند یا شایدم واسه خودشون مطب داشته باشن، تجربه دیروز من یک مرکز درمانی جمع و جور بود که یه پذیرش داشت یه داروخونه یه مرکز پرستاری و چند تا دکتر
دکترها خودشون از مطبشون میومدن بیرون و بیمارشون رو صدا می کردن و از منشی مخصوص بد اخلاق و گند دماغ و عصبانی و با ادعای گاهی بیشتر از خود دکتر خبری نبود (ظاهرا در همه مراکز هم همینطوره )
یه چیزی که هست و من دلیلشو نمیدونم اینه که ویزیت این دکترها یکسان نیست و شاید بسته به نوع درمانگاهه که فرق می کنه ،بعد هم اینکه اگه شما پیش یک پزشک ثبت نام نکنی باید ویزیت بیشتری بدی و اگه رزیدنت نباشی یا ویزای رزیدنت نداشته باشی باز این مبلغ بالاتر میره.
مثلا همین دور و بر ما ویزیت پزشک عمومی برای مراجعه بدون ثبت نام هفتاد دلاره و بعد ثبت نام چهل دلار و برای غیر رزیدت حدود صدو بیست دلار .ولی جایی که من دیروز رفتم در حالت اول سی و یک و نیم دلاره که در حالت دوم میشه هفده دلار.
خوب پزشک من ایرانی بود و خیلی هم خوش برخورد و صبور ، سیستم معاینه و... مطابق قرار و قانون اینجا بود.
من از قبل و تلفنی وقت گرفته بودم و موقع مراجعه هم یه سری فرم بابت اطلاعات شخصی و سابقه بیماری و واکسن و دارو .... پر کردم .همین طور فرم ثبت نام .در مراجعه اول باید پاسپورت را هم برد بابت مشخص شدن وضعیت اقامت و این چیزا.
بعد هم که ویزیت دکتر بود و در نهایت آرامش (چون اینجا دکترها روزانه تا یک تعداد مشخص اجازه ویزیت دارن ) بعد هم پرستار قد و وزن و فشارو گرفت که حالا نمیدونم چرا خود دکتر این کارارو نمی کنه ! بعد هم حساب کتاب و....
آزمایش خون هم رایگانه. شما برگه رو می گیری و به یه مرکز نمونه گیری میری که فقط نمونه می گیرن و همشون نمونه هارو میفرستن به یک جا برای بررسی .یعنی فقط یه جا هست که خون رو آزمایش می کنه ولی حدود شصت مرکز نمونه گیری هست .
وقتی خون رو میدی ! دیگه کاری نداری به چیزی و اونا خودشون جواب رو برای دکتر میفرستن و در صورتی هم که مشکلی نباشه هیچی هم به شما نمی گن !!!
این آقای دکتر می گفت اینا تو این مورد معتقدن no news ,good news وقتی خبری ازشون نشد یعنی مشکلی نبوده.
این هم از این.
کلا جز مسیر دوری که رفتم (دو ساعت و ربع با تلفیقی از قطار و اتوبوس ) بقیه مراحل، پروسه راحتی بود.
و دیروز دوباره این ثابت شد که این جا نداشتن ماشین معضلی است بسیااااار بزرگ.
مدتی است که از سرزمین مادری به جایی دور ،شاید دورترین جای ممکن سفر کرده ام ....
در آدرس دیگری می نوشتم که مدت یک ماهی هست دچار مشکل شده. یک ماه از اخرین نوشته ام می گذرد و ظاهرا مشکل آن وبلاگ کماکان باقی است.
یکی از خوبیهای مهاجرت شاید همین باشد که یکبار تمام داشته هایت را غربال می کنی، یکبار تمام یا شاید اکثر هر آنچه که دوست داری را پشت سر می گذاری و بعد آن آنقدر پوستت در این زمینه کلفت میشود که بابت از دست دادنهای ریزو خورد مثلا نوشته های دو سه سال اخیرت ککت هم نمی گزد ....
خلاصه اینکه من بعد اینجا می نویسم