کتابت رو کنار میذاری و از تختی که دیگه آفتاب روش کم رنگ و بی رمق شده میای بیرون، کتری رو روشن می کنی و یک برش از چیزکیکی که درست کردی را میذاری توی پیش دستی 

چای میریزی و میای پشت لپ تاپ میشینی و  به آهنگهایی که برادرت توی فلشت ریخته گوش می دی تا اونهایی رو که دوست داری توی فولدر جدا بریزی

 بعد میرسی به آهنگی که پرتت می کنه به دورانِ دور کودکی ،آهنگی که حتی تو بچگی هم وقتی هوس می کردی به اون نوار کاستی که می دونستی مال پدرته گوش بدی ذوق داشتی برای رسیدنِ اون آهنگ

تو همون بچگی، تو همون شش هفت سالگی هم حس شیرینی بهت میداد (نمیدونستی چه متن غمگینی داره )

بعد این آهنگ را که  اون موقعها فقط یک کلمهHoney رو ازش می فهمیدی، گوش می دی و  همین طور که داری چای می خوری و اشک میریزی با تمام وجودت می خواد همین الانِ الان پدرت را محکم محکم بغل کنی ، با تمام وجود حسش کنی 

این فاصله ها گاهی خیلی تلخن خیلی