ادمهایی که اون چیزایی که دارن همونیه که می خوان یا فکر میکنن همونیه که می خوان ،کسایی که با سرزمینی که توش هستن راحتن ،با آدمای دور و برشون با برخوردای اون آدمها با رفتارای اون آدمها....چقدر خوشبختن
چون ساعت یک نصفه شب با دیدن عکسی که همون موقع برادرشون از پدر و مادرشون و خودش براشون فرستاده از شونزده هزار کیلومتر اون ورتر، قلبشون درد نمیگیره ،نفسشون بند نمیاد از زور دلتنگی ،به هق هق نمیفتن از این همه دوری از این همه خواستن و .....
شاید تا حدی میفهمم چی میگی ولی برای زندگی بهتر و شادکردن دل اونهایی که دوستت دارن باید صبوری کرد .
اره چاره فقط صبره ،چیزی که من دیگه خسته شدم ازش
عزیزم دلتنگی ؟.....
الهی.... کاش میتونستم کمکت کنم
مرسی نازنین
دوری و نزدیکی به فاصله فیزیکی نیست. باور کن.
منم اینطوری فکر می کردم ،ولی نزدیک بودن فیزیکی هم مهمه